CZERWIEC
Refleksje i podziękowania – głos autorek projektu „Łączy nas tak wiele...”
Motywacją do realizacji projektu była potrzeba wspierania młodzieży w rozwoju tożsamości kulturowej i kompetencji międzykulturowych. Współczesna rzeczywistość wymaga otwartości, tolerancji i zrozumienia dla różnorodności kulturowej – te wartości stanowią fundament projektu. W świecie, w którym w coraz szybszym tempie zachodzi coraz więcej zmian, warto zatrzymać się i oddać refleksji – nad sobą i nad innymi, z którymi wchodzimy w kontakt osobisty lub wirtualny.
Projekt stanowił zaproszenie do odkrywania podobieństw i docenienia różnic oraz budowania mostów porozumienia. Dał on uczestnikom możliwość ekspresji na poziomie artystycznym i językowym, wzmocnił więź wychowanków z OPP2, z kulturą polską, europejską i ze światowym dziedzictwem kulturowym.
Projekt był także kolejnym krokiem na drodze budowania wspólnoty ludzi życzliwych OPP2, gotowych wesprzeć naszą placówkę swoim czasem, wiedzą i mądrością. Jako autorki projektu pragniemy serdecznie podziękować wszystkim, którzy przyczynili się do jego realizacji. A byli to:
z Polski:
Ewa Borowska
Marta Chmielewska
Monika Czerwińska
Aleksandra Drażan
Monika Katana
Justyna Mazurek-Schramm
Natalia Michalska
Kinga Owczarska
Dominik Sopoćko
z Chorwacji:
Lara Zubanović
z Hiszpanii:
Isabel Aboal Sanjurjo
z Litwy:
Martynas Berzanskas
Ineta Maziliauskiene
Ausra Pangoniene
Reda Paplauskiene
z Niemiec:
Kolja Missal
Katharina Pabst
z Turcji:
dr Mehmet Göktürk İplikçioğlu
Selin Esenol
Hazan Pala
z Węgier:
Márta Gazsó
dr Gábor Lagzi
Zachęcamy czytelników do lektury postów przedstawiających działania projektowe, w których wzięły udział wyżej wymienione osoby.
Dziękujemy również Pani Dyrektor OPP2 Dianie Rowickiej-Łagowskiej za inspirację – to w Jej gabinecie, w toku ożywionej dyskusji i wymiany pomysłów, powstał zarys projektu. Podziękowania kierujemy także do naszych Koleżanek i Kolegów z OPP2:
- Wiesi Domarskiej i Pawła Sobczyka – za zachęcanie wychowanków do udziału w warsztatach oraz za wsparcie w opiece nad uczestnikami projektu,
- Lidii Majewskiej – za działania związane z komunikacją na stronie Facebook OPP2,
- Pawła Popłońskiego – za wsparcie informatyczne,
- Martyny Suchenek – za wsparcie organizacyjne wizyt gości.
Wyrażamy wdzięczność wobec Rodziców i Opiekunów uczestników projektu. Dzięki ich zaangażowaniu, poświęceniu wolnego czasu, trosce o rozwój dziecka, mamy przyjemność i przywilej pracy ze wspaniałymi dziećmi.
I na koniec – płynące z głębi serca „Dziękujemy” dla Uczestników projektu, dla wszystkich razem i dla każdego z osobna! Ten projekt był dla Was i bez Was nigdy by nie zaistniał. „Łączy nas tak wiele…”
Autorki projektu:
Agnieszka Piątkowska i Natalia Sopoćko
Wystawa na Pikniku Rodzinnym
16 czerwca podczas Pikniku Rodzinnego odbyła się wystawa prac uczestników projektu „Łączy nas tak wiele…”. Młodzież zaprezentowała obrazy powstałe na warsztatach malarstwa intuicyjnego, które prowadziła Natalia Sopoćko – autorka wszystkich zajęć plastycznych w tym projekcie.
Projekt realizowany był wspólnie z Agnieszką Piątkowską, odpowiadającą za zajęcia językowe oraz międzykulturowe. Wystawa zakończyła rok szkolny kolorowym, twórczym akcentem.
Dziękujemy za obecność!
Dyktando w biegu - zabawa na Pikniku Rodzinnym
16 czerwca odbył się Piknik Rodzinny – radosne spotkanie na zakończenie roku szkolnego w OPP2. Jedną z atrakcji tego wydarzenia było „Dyktando w biegu”, w czasie którego uczestnicy mogli zmierzyć się ze słownictwem wakacyjnym w języku angielskim, chorwackim, portugalskim i tureckim, a także dowiedzieć więcej o Brazylii, Portugalii i Turcji w rozmowach z gośćmi.
OPP2 odwiedzili przedstawiciele TURKPOL – Stowarzyszenia Współpracy Polsko-Tureckiej: Prezes Stowarzyszenia Pan Mehmet Göktürk İplikçioğlu oraz Pani Selin Esenol i Pani Hazan Pala. Obecne były również Panie Marta Chmielewska oraz Aleksandra Drażan, studentki filologii portugalskiej Uniwersytetu Warszawskiego.
Na odwiedzających stanowisko „Dyktanda w biegu” czekała przepyszna turecka baklava, która znikała w okamgnieniu! Serdecznie dziękujemy TURKPOL za słodki podarunek dla OPP2!
Refleksje – część 2
Projekt „Łączy nas tak wiele...” obejmuje tematykę tożsamości i różnorodności. W trakcie realizacji projektu spotykaliśmy się z gośćmi z różnych krajów. Poznając ich kulturę, porównywaliśmy dziedzictwo kulturowe innych narodów do polskiego.
Co łączy nas z naszymi zachodnimi sąsiadami? Zapraszamy do lektury tekstu, którego autorem jest Pan Kolja Missal. P. Missal pracuje w berlińskiej szkole Victor-Klemperer-Kolleg, jest nauczycielem sztuki, nauk politycznych i historii. W lutym 2025 r. odwiedził nasze Ognisko i razem z Panią Kathariną Pabst przeprowadził dla naszych wychowanków warsztaty kulturoznawczo-literackie.
Was verbindet Deutsche und Polen?
Ein Beitrag zur Erasmus+ Lehrermobilität – Victor-Klemperer-Kolleg Berlin und Ognisko Pracy Pozaszkolnej Nr. 2 im. Dr.
Henryka Jordana, Warschau
Im Rahmen unserer Erasmus+- Lehrermobilität nach Warschau hatten wir die besondere Gelegenheit, mit Kindern und Jugendlichen im Jugendzentrum Ognisko Pracy Pozaszkolnej Nr. 2 im. Dr. Henryka Jordana zu arbeiten. Ein Höhepunkt war unsere gemeinsame Lesung zweier Kinderbuchklassiker: Julian Tuwims „Lokomotywa“ und James Krüss' „Henriette Bimmelbahn“.
Julian Tuwim, ein bedeutender polnischer Lyriker, schrieb „Lokomotywa“ 1936. Das Gedicht ist bekannt für seine lautmalerische Sprache und rhythmische Dynamik, die die Kraft und Bewegung einer Dampflokomotive eindrucksvoll darstellen. James Krüss, ein deutscher Autor, übersetzte Tuwims Gedicht 1969 ins Deutsche – und schuf später mit Henriette Bimmelbahn“ eine eigene poetische Hommage. Zwei Sprachen, zwei Stimmen, ein gemeinsames Bild: Bewegung, Neugier, ein Aufbruch ins Offene. Was Julian Tuwim und James Krüss verband, war genau das, was wir in Warschau erlebt haben: Sprachfreude, kindlicher Witz, rhythmische Leichtigkeit – und eine tiefe menschliche Offenheit. Während unseres Aufenthalts besuchten wir auch das Wohnhaus von Julian Tuwim. Es war ein stiller, berührender Moment – und eine Erinnerung daran, dass Literatur nicht nur in Büchern lebt, sondern auch in Orten, Begegnungen und Gesprächen.
Und genau das geschah im Jugendzentrum. Die Kinder lasen mit uns, lachten, fragten, teilten eigene Gedanken. Wir spürten, dass sich unsere Kulturen nicht nur in Reimen treffen, sondern in Blicken, Gesten, Neugier. Es war ein Miteinander ohne Zwang – leicht, lebendig und offen.
Doch nicht nur die Literatur hat uns verbunden. Es war auch die Atmosphäre in Warschau selbst: die Aufgeschlossenheit der Menschen, die kreative Energie, das Gefühl von Aufbruch und Zukunft. Wir erlebten eine Stadt, die sich ihrer Geschichte bewusst ist – und sich dennoch nicht darin festhält. Die Kinder waren klug und wach, die Pädagog: innen engagiert, das Zentrum ein Ort echter Begegnung. Diese Reise hat uns nicht nur fachlich bereichert – sie hat uns berührt und motiviert. Der Austausch über Bücher wurde zum Austausch über Menschen.
Und in allem begleitete uns der Name unserer Schule: Victor Klemperer – ein jüdischer Philologe, der uns gelehrt hat, wie sehr Sprache Denken prägt. Gerade in Warschau, einer Stadt der Geschichte, der Verletzung und der Erneuerung, wurde uns deutlich, wie wichtig es ist, Sprache bewusst zu wählen – und Brücken zu bauen, wo früher Trennendes war.
Was wir anfangs nur gelesen hatten, wurde Wirklichkeit: Eine Lokomotive, die losfährt – mit uns an Bord.
Kolja Missal
Co łączy Niemców i Polaków?
Refleksja nad mobilnością nauczycieli w ramach programu Erasmus+ – Victor-Klemperer-Kolleg Berlin i Ognisko Pracy Pozaszkolnej Nr 2 im. dr. Henryka Jordana, Warszawa
W ramach naszego programu mobilności nauczycieli Erasmus+ wybraliśmy się do Warszawy i mieliśmy wyjątkową okazję pracować z dziećmi i młodzieżą w Ognisku Pracy Pozaszkolnej Nr 2 im. dr. Henryka Jordana. Jednym z najważniejszych punktów programu było wspólne czytanie dwóch klasycznych wierszy dla dzieci: „Lokomotywa” Juliana Tuwima i „Henriette Bimmelbahn” Jamesa Krüssa.
Julian Tuwim, wybitny polski poeta, napisał „Lokomotywę” w 1936 roku. Wiersz ten słynie z onomatopeicznego języka i rytmicznej dynamiki, które żywo oddają siłę i ruch parowozu. James Krüss, niemiecki autor, przetłumaczył ten utwór na język niemiecki w 1969 roku, a później stworzył własny poetycki hołd w postaci „Henriette Bimmelbahn”. Dwa języki, dwa głosy, jedno wspólne wyobrażenie: ruch, ciekawość i poczucie wyruszenia w nieznane. To, co łączyło Juliana Tuwima i Jamesa Krüssa, to dokładnie to, czego doświadczyliśmy w Warszawie: radość z języka, dziecięcy humor, rytmiczna lekkość i głęboka ludzka otwartość. Podczas naszego pobytu odwiedziliśmy również dawne mieszkanie Tuwima – cicha i wzruszająca chwila. Przypomniała nam, że literatura żyje nie tylko w książkach, ale również w miejscach, spotkaniach i rozmowach.
I właśnie to wydarzyło się w OPP2. Dzieci czytały z nami, śmiały się, zadawały pytania i dzieliły się swoimi przemyśleniami.
Poczuliśmy, że nasze kultury spotykają się nie tylko w rymach, ale także w spojrzeniach, gestach i ciekawości. To była wymiana bez presji – lekka, radosna i otwarta.
Ale połączyła nas nie tylko literatura. To również duch samej Warszawy: otwartość ludzi, twórcza energia, poczucie dynamiki i nadziei. Zobaczyliśmy miasto, które pamięta swoją przeszłość, ale nie tkwi w niej. Dzieci były bystre i zaangażowane, edukatorzy entuzjastyczni, a Ognisko – przestrzenią prawdziwego spotkania. Ta podróż nie tylko wzbogaciła nas zawodowo – poruszyła i zainspirowała nas. Wymiana książek stała się wymianą życia.
A przez cały czas towarzyszyło nam imię naszej szkoły: Victor Klemperer – żydowski filolog, który nauczył nas, jak potężnie
język kształtuje nasze myślenie. W Warszawie, mieście naznaczonym historią, traumą i odnową, przypomniano nam, jak
ważne jest staranne dobieranie słów – i budowanie mostów tam, gdzie kiedyś były podziały.
To, co początkowo czytaliśmy na papierze, stało się rzeczywistością: lokomotywa ruszyła – a my byliśmy na pokładzie.
Kolja Missal
Refleksje – część 1
Co łączy nas z Hiszpanami? Zapraszamy do przeczytania tekstu autorstwa Pani Isabel Aboal Sanjurjo. Pani Aboal Sanjurjo pracuje w szkole IES Isaac Peral, jest nauczycielką literatury oraz języka hiszpańskiego. W kwietniu 2025 r. odwiedziła OPP2 i przeprowadziła warsztaty dla naszych wychowanków.
Aunque separados por miles de kilómetros, españoles y polacos tienen muchas cosas en común, como he podido descubrir en este viaje.
Somos gente hospitalaria, que conoce de cerca las consecuencias de la guerra y del horror, y que ha sabido reponerse a las
adversidades.
Para los dos países son importantes las familias, y conservamos con mimo las tradiciones familiares; sobre todo aquellas que suponen reunirnos delante de una mesa, con buena comida y buena bebida. Nos gusta comer bien, charlar, estar entre amigos... Y como amigo recibimos con los brazos abiertos a aquel que se acerca a nosotros con corazón sincero.
Y, por supuesto, nos une la religión. Aunque es verdad que aquí la religiosidad está aún muy viva (las iglesias siempre estaban llenas y de gente joven, cosa que en España ya no pasa tanto), lo cierto es que nuestros calendarios, nuestras vidas, se rigen por las festividades religiosas: Navidad, Semana Santa... Es quizá también ese legado cristiano y católico una parte esencial de nuestro carácter y algo que nos hace sentir tan cercanos a pesar de la distancia.
Isabel Aboal Sanjurjo
Chociaż Hiszpanów i Polaków dzielą tysiące kilometrów, oba narody mają ze sobą wiele wspólnego, o czym przekonałam się podczas mojej podróży.
Jesteśmy ludźmi gościnnymi, którzy doskonale znają skutki wojny i okrucieństwa, a także potrafili odbudować
się po trudnych czasach.
Dla obu krajów rodzina jest bardzo ważna, a tradycje rodzinne pielęgnujemy z wielką troską, szczególnie te, które wiążą się ze spotkaniami przy stole, najlepiej suto zastawionym. Lubimy dobrze jeść, rozmawiać, spędzać czas w gronie przyjaciół… A jako przyjaciele, witamy z otwartymi ramionami tych, którzy zbliżają się do nas ze szczerym sercem.
I oczywiście łączy nas religia. Choć prawdą jest, że w Polsce religijność wciąż jest bardzo żywa (kościoły zawsze były pełne, także młodych ludzi, co w Hiszpanii już nie zdarza się tak często), to nasze kalendarze, nasze życie, są kształtowane przez święta religijne: Boże Narodzenie, Wielkanoc… To właśnie chrześcijańskie i katolickie dziedzictwo jest chyba istotną częścią
naszego charakteru i czymś, co sprawia, że mimo odległości czujemy się tak blisko.
Isabel Aboal Sanjurjo
Taniec – wyrażam siebie, poznaję innych
Siedem tańców, próby rozłożone na kilka miesięcy, wymagający, ale i wspierający trener – Dominik Sopoćko, wielokrotny mistrz Portugalii w tańcu towarzyskim, student Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Zwieńczeniem działań było nagranie choreografii opracowanej specjalnie dla OPP2. Nie było łatwo, ale było warto. Z dumą prezentujemy nagranie z cyklu warsztatów, w czasie którego wychowankowie OPP2 udowodnili, że poprzez taniec możemy odkryć własną tożsamość i poznać inne kultury. Gratulujemy i dziękujemy wszystkim uczestnikom warsztatów, a dodatkowe podziękowania kierujemy do tych z uczestników, którzy zaprezentowali się przed kamerą.
Warsztaty rękodzieła inspirowane Japonią
Spotkaliśmy się z P. Kingą Owczarską, tworzącą pod marką Wisteria Gardens rękodzieło w tradycji japońskiej. Podczas warsztatów wychowankowie wykonali prace plastyczne – kimona z kawałków materiałów odzyskanych z prawdziwych japońskich kimon. Pracy twórczej towarzyszyła wymiana informacji o więzach między Polską i Japonią – Japończycy kochają muzykę Fryderyka Chopina. Inna ciekawostka jest taka, że Bronisław Piłsudski, brat marszałka Józefa Piłsudskiego, był współzałożycielem Towarzystwa Japońsko-Polskiego. Dało to początek pierwszej wymianie kulturalnej między Polską, a Japonią.
Lekcja muzealna online ze stolicy Węgier
Połączyliśmy się z Polskim Instytutem Badawczym i Muzeum w Budapeszcie. Pracownik naukowy Instytutu, dr Gábor Lagzi, opowiedział nam o tysiącletniej przyjaźni polsko- węgierskiej, postaciach historycznych łączących oba narody, uchodźstwie polskim na Węgrzech w czasie II wojny światowej oraz o współczesnej szkole dla Polonii w Budapeszcie.
Zobaczyliśmy ciekawe eksponaty, w tym szablę generała Bema. Dr Lagzi pokazał nam także mieniący się kolorami mural w szkole na dzieci polonijnych. Wychowankowie OPP2 bardzo sprawnie rozpoznali postaci z kultowych polskich bajek, umieszczone na muralu. Serdecznie dziękujemy za zaproszenie do odwiedzenia Muzeum na żywo!
Czytelników zachęcamy do zapoznania się z działalnością Polskiego Instytutu Badawczego i Muzeum w Budapeszcie: https://lengyelmuzeum.hu/pl/ oraz z postacią dr. Gábora Lagziego, znawcy polskiej historii i kultury:
https://swiatowaencyklopediapolonistow.pl/gabor-lagzi/
Wtorek w klimacie dialogu międzykulturowego
Wtorek, 10 czerwca – to był dzień pełen wydarzeń! OPP2 odwiedziła P. Monika Czerwińska, psycholog dzieląca swoje życie między Warszawę i Londyn. W czasie dwujęzycznego spotkania P. Monika postawiła uczestnikom zajęć nie lada zadanie – zareklamować wylosowane kraje. Wychowankowie OPP2 poradzili sobie z zadaniem śpiewająco, zachęcając w przekonujący sposób do odwiedzenia Brazylii, Francji, Indii, Japonii, Meksyku i Niemiec.
Udaliśmy się także wirtualnie do Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, aby wziąć udział w warsztatach online „Jak pięknie się różnić?” Tożsamość i różnorodność, jak rozpoznawać dyskryminację i jak jej przeciwdziałać – te ważne tematy zostały poruszone przez edukatorkę Muzeum, P. Ewę Borowską, która zaprosiła wychowanków OPP2 do dyskusji w duchu otwartości na drugiego człowieka.
Warsztaty kompetencji międzykulturowych
W szkołach, do których uczęszczają wychowankowie OPP2, jest coraz więcej uczniów z doświadczeniem migracji. W odpowiedzi na zmieniające się środowisko szkolne zorganizowaliśmy w OPP2 warsztaty kompetencji międzykulturowych.
2 czerwca 2025 r. odwiedziła nas edukatorka Fundacji dla Wolności P. Natalia Michalska. Zabawy w grupach posłużyły nauce współpracy, wzajemnego szacunku, budowania dobrych relacji oraz radzenia sobie z emocjami.
MAJ
Finał Akcji pocztówkowej
Efekt kilku tygodni pracy na zajęciach plastycznych i językowych. Tworzenie pocztówek, pisanie życzeń, poszukiwanie i budowanie kontaktów z placówkami z całego świata. Wysłaliśmy ręcznie robione kartki wraz z życzeniami do dzieci i młodzieży z Chorwacji, Ekwadoru, Portugalii, Włoch i Stanów Zjednoczonych.
Poznajemy USA
Dziesiątki pytań z gry edukacyjnej, dzięki którym poznaliśmy ciekawe informacje o Stanach Zjednoczonych. W znalezieniu odpowiedzi i nauce geografii pomogło uważne studiowanie mapy.
Japonia – życie nastolatki
Na zajęciach języka angielskiego pracowaliśmy z książką „Naoko: My Japan”. Poznaliśmy codzienność japońskiej nastolatki oraz ćwiczyliśmy mówienie, porównując nasz zwyczajny dzień do japońskiego.
Kanada – ulubione zajęcia nastolatka z Vancouver
Książka „Allan: My Vancouver” oraz zasoby internetowe posłużyły do przygotowania i wygłoszenia prezentacji o Kanadzie i o mieście Vancouver. Porozmawialiśmy także o sportach popularnych w Kanadzie oraz w Polsce.
KWIECIEŃ
O Hiszpanii z Hiszpanką
OPP2 odwiedziła nauczycielka z Hiszpanii – P. Isabel Aboal, która przedstawiła prezentację o mieście Kartagena, o regionie Murcji oraz o zwyczajach wielkanocnych z tego regionu. Wychowankowie OPP2 podzielili się informacjami o polskich zwyczajach świątecznych.
Żywym rozmowom po polsku, angielsku i hiszpańsku nie było końca!
Wirtualna podróż po Hiszpanii i Ameryce Południowej
Poznaliśmy zwyczaje związane z różnymi świętami w Hiszpanii, Meksyku, Peru i Brazylii. Porównaliśmy obchody Święta Zmarłych w Meksyku i Polsce, poczuliśmy klimat karnawału w Brazylii, odkryliśmy, że 24 czerwca Peruwiańczycy bawią się podczas Festiwal Słońca a my w Polsce w nocy z 23 na 24 czerwca podczas Nocy Świętojańskiej. Niektórzy wychowankowie ogłosili, że wezmą kiedyś udział w hiszpańskiej bitwie pomidorowej Tomatina. Wszyscy chcieliby rozbić piniatę i podzielić się z innymi ukrytymi w piniacie słodyczami.
Finał konkursu językowo-plastycznego „Poznajmy… Węgry”
Poznaliśmy dziedzictwo kulturowe Węgier oraz wybrane słownictwo w języku węgierskim. Do jury konkursowego zaprosiliśmy węgierską artystkę, absolwentkę budapeszteńskiej ASP – Panią Martę Gazsó.
Jury przyznało:
I miejsce - Natalia Sitnik
II miejsce - Emiliya Karnialiuk
III miejsce - Julia Janowicz
A oto opinie artystki na temat wybranych prac:
Praca Natalii Sitnik, I miejsce – „Ta praca wyróżnia się ze względu na bogate opracowanie, które pokazuje doskonałe zrozumienie form i wyjątkowe zanurzenie w metodzie tworzenia. Młoda artystka trafnie dobrała ważne symbole Węgier i z wysmakowaniem ułożyła z nich kompozycję. Moją uwagę przykuwa kontrast między bogatymi w szczegóły formami, a czarno-białym rysunkiem kreskowym w tle.”
Praca Emiliyi Karnialiuk, II miejsce – „Praca ujawnia fascynującą harmonię między szczegółowym czarno-białym rysunkiem kreskowym i ekspresyjnie narysowanymi kolorowymi przedmiotami. Szczególnie przemawia do mnie to, jak linia tonu podąża za kształtem zamku i drzewa; świadczy to o wielkim, intuicyjnym talencie i opanowaniu perspektywy malarskiej.”
Praca Julii Janowicz, III miejsce - „W moim węgierskim sercu Węgry to przede wszystkim urocze, samotne kościoły i piękne pejzaże, takie jak ten. Cieszę się, że artystka wybrała opactwo benedyktyńskie w Tihany; to wyjątkowy obiekt. Przemawia do mnie łagodne piękno bijące z tej pracy, i budzą we mnie echo słowa zwieszające się z drzewa i leżące u stóp kościoła.”
MARZEC
Polsko-niemiecka podróż literacka
21 marca odwiedzili nas nauczyciele z berlińskiej szkoły. Goście przedstawili wychowankom OPP2 prezentację o stolicy Niemiec, a następnie zabrali zgromadzoną publiczność w literacką podróż, która wiodła przez niemieckie oraz angielskie tłumaczenie wiersza „Lokomotywa”, a także utwór o ciuchci Henriette autorstwa niemieckiego twórcy literatury dziecięcej J. Krussa.
Wyprawa na Szmaragdową Wyspę
Połączyliśmy się online z Panią Justyną Mazurek-Schramm, współautorką przewodnika „Dublin i Irlandia” oraz przedstawicielką Fundacji Kultury Irlandzkiej, aby poznać kulturę i zwyczaje Republiki Irlandii i Irlandii Północnej.
LUTY
Goście z Litwy
Nauczyciele z Litwy przygotowali dla nas pogadankę i quiz o swoim kraju oraz krótką lekcję niełatwego języka litewskiego. Wychowankowie OPP2 mieli też możliwość ćwiczenia rozmów w języku angielskim.
